Δελτίο τύπου - Ατομική έκθεση φωτογραφίας του βραβευμένου φωτογράφου Daniel Halasz

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Κόρινθος, 31 Μαΐου 2021
Διεθνές Φεστιβάλ Φωτογραφίας Κορινθίας 2021
Corinth Exposed Photography Festival 2021
Ατομική έκθεση
Daniel Halasz: Borderland
ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΚΟΡΙΝΘΟΥ

Από την Παρασκευή 4 Ιουνίου παρουσιάζεται στην Δημοτική Πινακοθήκη Κορίνθου η ατομική έκθεση φωτογραφίας του βραβευμένου με το «The Fellowship - winner of Capa Grand Prize Hungary 2020» Daniel Halasz από την Ουγγαρία με τίτλο: Borderland.

Η έκθεση πραγματοποιείται στο πλαίσιο συνεργασίας του Κέντρου Πολιτισμού Αθλητισμού και Περιβάλλοντος (ΚΕΠΑΠ), της Δημοτικής Πινακοθήκης Κορίνθου, με το Φεστιβάλ Φωτογραφίας Κορινθίας 2021, με το Robert Capa Contemporary Photography Center / Κέντρο Σύγχρονης Φωτογραφίας Robert Capa στη Βουδαπέστη και το Πελοποννησιακό Ινστιτούτο Τεχνών.

Διάρκεια έκθεσης: Από 4 - 21 Ιουνίου 2021
Εγκαίνια: Παρασκευή 4 Ιουνίου 2021 και ώρα 19:00
Ώρες λειτουργίας
Δευτέρα – Σάββατο: 10:00 ως τις 13:00
Παρασκευή (απόγευμα): 19:00 - 21:00

Σας ενημερώνουμε πως σε όλους τους χώρους που φιλοξενούνται οι δράσεις του φεστιβάλ τηρούνται όλα τα μέτρα ασφάλειας που ορίζονται από τα συναρμόδια Υπουργεία για την αποφυγή διάδοσης του Covid 19.

Daniel Halasz: Borderland (2019 – 2020)

The photo is silent. It is not accompanied by a soundtrack when it affects our senses. But a healthy brain has some synesthetic ability. It can hear the sight. Like the hearing-impaired who learns to read by mouth. He sees a dog with an open mouth showing its teeth and hears a bark. The images in DánielHalász's series Borderland are ambient recordings that do not contain a soundtrack that co-exists next to an image, but the sounds are encoded in the pixels themselves. Composers are also often inspired by ambient sound recordings, endowing the on-site recordings and atmosphere with a strong mental or emotional charge. DánielHalász is a photographer with such an attitude, and in this series he walks around the 150 km long administrative border of Budapest.

Whether this comes down to not only composing but also poetry is another matter. Imagine Budapest as a puddle that dries from its edges to its center. Its center holds some density until the last moment, droplets fleeing there, fearing disappearance. The escape of the rim. The cold places of the periphery compress the center into a smaller and smaller area like a ring. This understylized language is a poetic form of speech in Halász’s images. He does not express devout and piety, he merely states. He is not pretending, but is deeply sensitive. He is consistently documenting (he continues what he started in his village series), going after phenomena with the tenacity of a forensics expert.

We rarely see human figures in these places because few people have anything to do here. According to the anthropologist Marc Augé, non-lieu are those areas to which we are not attached. We go through them, in this way they are temporary spaces, they have no identity, so one also remains anonymous in them. The spaces of Borderland are a combination of local and global, intersecting foreign and domestic, afterlife and terrestrial life, land and water, nature and the built environment.

The uncomfortable feeling of “anything can happen” swings into these spaces. A windshield crushed with a brick turns into a cobweb. The perpetrator even left the means of his atavistic rage. An abandoned car or the victim of a revenge? The brick testifies that the perpetrator did not even want to remove the trail. It is as if the border area allows for such extreme manifestations. Its uncomfortability encourages irresponsibility. This is already a land outside of civilization. An administrative boundary. Erosion forces make it easier to challenge the edges. The boundaries of my language are the boundaries of my world. But maybe what I can show is more easily absorbed. More livable, more memorable: a non-border.

(Text by Orsolya Láng)

Daniel Halasz: Borderland - Σύνορα (2019 – 2020)

Η φωτογραφία είναι αθόρυβη. Δεν συνοδεύεται από ένα soundtrack όταν επηρεάζει τις αισθήσεις μας. Αλλά ένας υγιής εγκέφαλος έχει κάποια αισθητική ικανότητα. Μπορεί να ακούσει το θέαμα. Όπως τα άτομα με προβλήματα ακοής που μαθαίνουν να διαβάζουν από το στόμα. Βλέπει ένα σκυλί με ανοιχτό το στόμα που δείχνει τα δόντια του και ακούει ένα γαύγισμα. Οι εικόνες στη σειρά Borderland είναι ηχογραφήσεις περιβάλλοντος που δεν περιέχουν soundtrack που συνυπάρχει δίπλα σε μια εικόνα, αλλά οι ήχοι κωδικοποιούνται στα ίδια τα pixel. Οι συνθέτες εμπνέονται επίσης συχνά από ήχους του περιβάλλοντος, προσφέροντας στις επιτόπιες ηχογραφήσεις και ατμόσφαιρα με έντονη ψυχική ή συναισθηματική επιβάρυνση. Ο DánielHalász είναι φωτογράφος με τέτοια στάση, και σε αυτή τη σειρά περπατά γύρω από τα σύνορα μήκους 150 χλμ της Βουδαπέστης.

Το αν αυτό δεν αφορά μόνο τη σύνθεση αλλά και την ποίηση είναι ένα άλλο θέμα. Φανταστείτε τη Βουδαπέστη ως λακκούβα που στεγνώνει από τις άκρες της στο κέντρο της. Το κέντρο του διατηρεί κάποια πυκνότητα μέχρι την τελευταία στιγμή, σταγονίδια φεύγουν εκεί, φοβούμενοι την εξαφάνιση. Η απόδραση του χείλους. Τα κρύα μέρη της περιφέρειας συμπιέζουν το κέντρο σε μια όλο και μικρότερη περιοχή σαν δακτύλιος. Αυτή η μη τυποποιημένη γλώσσα είναι μια ποιητική μορφή ομιλίας στις εικόνες του Halász. Δεν εκφράζει ευσέβεια και ευλάβεια, απλώς δηλώνει. Δεν προσποιείται, αλλά είναι βαθιά ευαίσθητος. Καταγράφει με συνέπεια (συνεχίζει αυτό που ξεκίνησε στη σειρά του χωριού του), ακολουθώντας φαινόμενα με την επιμονή ενός ειδικού στην ιατροδικαστική.

Σπάνια βλέπουμε ανθρώπινες φιγούρες σε αυτά τα μέρη επειδή λίγοι άνθρωποι είναι εδώ. Σύμφωνα με τον ανθρωπολόγο MarcAugé, το non-lieu είναι εκείνοι οι τομείς στους οποίους δεν είμαστε συνδεδεμένοι. Τα περνάμε, με αυτόν τον τρόπο είναι προσωρινοί χώροι, δεν έχουν καμία ταυτότητα, οπότε κάποιος παραμένει ανώνυμος σε αυτούς. Οι χώροι του Borderland είναι ένας συνδυασμός τοπικών και παγκόσμιων, τεμνόμενων ξένων και εγχώριων, μεταθανάτιας και επίγειας ζωής, γης και νερού, φύσης και δομημένου περιβάλλοντος.

Η δυσάρεστη αίσθηση «οτιδήποτε μπορεί να συμβεί» μετακινείται σε αυτούς τους χώρους. Ένα παρμπρίζ που συνθλίβεται με τούβλο μετατρέπεται σε ιστούς αράχνης. Ο δράστης άφησε ακόμη και τα μέσα του αταβισμού του. Ένα εγκαταλελειμμένο αυτοκίνητο ή το θύμα μιας εκδίκησης; Το τούβλο μαρτυρεί ότι ο δράστης δεν ήθελε καν να καλύψει τα ίχνη. Είναι σαν η συνοριακή περιοχή να επιτρέπει τέτοιες ακραίες εκδηλώσεις. Η δυσφορία του ενθαρρύνει την ανευθυνότητα. Αυτή είναι ήδη μια περιοχή έξω από τον πολιτισμό. Ένα διοικητικό όριο. Οι δυνάμεις διάβρωσης διευκολύνουν την πρόκληση των άκρων. Τα όρια της γλώσσας μου είναι τα όρια του κόσμου μου. Αλλά ίσως αυτό που μπορώ να δείξω απορροφάται πιο εύκολα. Πιο βιώσιμο, πιο αξέχαστο: χωρίς σύνορα.

(Text by Orsolya Láng)

cv
Daniel Halasz is currently a DLA doctorate candidate at the Moholy-Nagy University of Art and Design Budapest and a PhD researcher at LUCA School of Arts / KU Leuven, previously a lecturer in the BA and MA programmes at the Visual Arts Institute of Eszterhazy University, teaching photography. His research focuses on the inventiveness of the peripheries, on social, cultural and mental borderlands, on strategies strangers can utilize in new environments.

He graduated with an MFA Photography in 2011 at the Moholy-Nagy University of Art and Design Budapest and an MA Scandiavian Studies at the EötvösLoránd University. He also studied at the Glasgow School of Art with a scholarship. Since graduating, he participated in group exhibitions in the US, UK, Israel, Russia, Canada and Hungary. Daniel won the Google Photography Prize in 2010 and his most recent work was shortlisted for the Esterhazy Art Award 2019. He was the winner of the Budapest Photography Grant in 2019 and was a Capa Grand Prize Fellowship winner in 2020.

Υπό την αιγίδα του Δήμου Κορινθίων.

Για περισσότερες πληροφορίες:
Φεστιβάλ Φωτογραφίας Κορινθίας: 27410 73509, , υπεύθυνος Σωκράτης Λαμπρόπουλος.
Δημοτική Πινακοθήκη Κορίνθου, Κολοκοτρώνη 4, Τηλ: 27410 20120